ის რაც არც ღირდა… (ნ.კ)

ფიქრებ არეულ მცნებებს მივყვები და

სულელურ პრინციპებს იდეალს ვუწოდებ

ცხოვრების ტკბილ წუთებს უკვე ვავიწყდები

და მერე უცჰუმრად სიგიჯეც იწვიმებს

ასე არეული სულ მთლად ვიშლები და

ბრმა მხატვარს მამსგვასებს ეს ჩემი ცხოვრებაც

ნახატს ვერ ვხედავ და უბრალოდ შევიგრძნობ

ნისლში ჩაფერფლილ უბრალო ოცნებად

ჰოდა ასე ნაცნობს უკვე გვერდსაც გივლი

ტკივილს გავურბივარ და მაინც… მეწევა

ალბათ უშენობას ღვინოც ვერ უშველის

ვეღარც ამ უღმერთო სიგარის მოწევა

თითქოს წამალივით სულში მეყინები

ეს ილუზიები უკვე მეც მეცნობა

შენ მე მოშორებით მდგარი მაჩერდები

ჩემს გულს კი გრძნობები ტკივილად ექცევა

შეშლილი წამივით 60-ჯერ მოვკვდები

მერე ცრემლიანს მოვიწმენდ თვალებსაც

ალბათ უშენობა სულ მთლად მომშლის და

და მერე ცხოვრებაც უბრალოდ ამყვება

ნაცრისფერ დღეებში მზის სხივიც აღარ ჩანს

ამ გულს კი უბრალოდ "უწითლესს" ვადარებ

და მერე ძარღვები რომ გამეყინება

მერე სევდიანს დავტოვებ ნაკვალევს

ლექსშიც ვეღარ ვატევ უაზრო ნაბოდვარს

უბრალოდ მტკივა და უბრალოდ ვიღლები

ჩაცვენილ თვალებსაც თითქოს-და ვერ ამჩნევ

სევდიან მზერას კი დავფარავ ღიმილით

ასე არეული მალე შევიშლები

წვიმაც ამაცეკვებს ალბათ სევდიანად

60-ჯერ სიკვდილი მე რომ გამაგიჟებს

მერე აღარ მითხრა რომ უკვე გიყვარვარ.

30.11.2012