და ისევ ვიწყებ პაუზის შემდეგ… (G)

ამ დროის განვლის ტკივილი შემშლის,

და ისევ ვცდილობ ვემსგავსო პოეტს...

თუნდაც უთქმელი სიტყვები შენთვის

შენც კარგად იცი რამდენად ფასობს!

ვბრუნდები "ძველი", "უშენო წლების",

ჩაწითლებული თვალებიც მათრობს-

და თითო ღერი ეს ჩემი ცრემლიც

შენც კარგად იცი სულს როგორ აჭკნობს...

საკუთარ თავსაც ყოველდღე ვებრძვი -

დავიწყებას რომ ამაოდ ცდილობს,

თუმცა ჯიუტი ეს ჩემი ნერვიც

ცრემლებს ვერავის ვეღარ პატიობს...!

ამ ტკივილ-ნარევ "ორწერტილს" ირგვლივ

კვლავ უძილობა დაამჩნევს დაღებს,

ამდენ ხნიანის შემდეგ, პაუზის

შენ მიმიხვდები ამ ლექსის დარდებს.

თუმცა ეგ შენი "სიჩუმე" გყიდის...

და სისხლი შენი ჩემსას აგიჟებს,

და უკვე "ჩვენც"-კი დავმთავრდით სხვისით!

და უკვე შენი სიცივეც მიტევს…

20:53

21.07.2013